வந்தது போல்
ஒரு உணர்வு...
உள்ளம்
கதவைத்
திறந்து வைத்திருந்தது.
உயிர்
ஊசலாடியது!
என்னை
அறியாமல்
நான்
என்னையே ரசித்தேன்.
உன்னை
யோசித்தேன்.
நொடிகளை
யாசித்தேன்.....
சில ஞாபகங்களை
இதயம் தாங்காது
என,
ஒரு
நிசப்தமான
பரிசானாய்!
நீங்காத
தூரங்களில்
நெருங்காத நிழல் போல்
என் நினைவுகளில்
பூத்த
உனக்கு
ஒரு வறண்ட பூமியின்
வானம் பார்த்த
தவமாய்,
வசந்தமானாய்....
இமை திறந்த
கணத்தில்
கண்ணீர்
விட்ட கண்களில்
காணல்....
கானல் போல்
வசந்தம்
எங்கோ மலர்ந்தது.....
அன்றாடம்
ஒரு வரம்
என் மூடிய இமைகளுக்குள்!